Bakit nung time na sobrang lonely ako, at naghahanap nang makakasama, walang pwede. Lahat busy... lahat may kailangang gawin. Lahat malayo at lahat may mga mas-importang gagawin? Special thanks to my best Pat and to Stephie Wetty for accomodating me. Salamat din sa aking barks na walang humpay na nagconsole at nakisama sa mga kalokohan ko. Kahit super-lonely at empty ang aking puso na redirect sa katuwaan. Sa wakas kahit papano nakayanan ko rin na maging mag-isa muli. I have a different view in life na.

Second question. Bakit kung kailan set na ulit ako sa buhay ko at di ko na kailangan muna maghanap ng ilalaman ng puso ko, saka nagdadatingan ang lahat? Parang trabaho amfufu! Kung kelan ka may trabaho saka ka i-seset-up for interview sa trabahong matagal mo nang gustong apply-an. Anak tinapay... ako nalilito na ako ha. Ano ba talaga plano ng buhay sa akin ha? Magpapatangay nalang ba ako sa ihip ng hangin? Unti-unti na akong naiirita ah.

Segway to my previous entry. Friends parin pala kami... pero I gotta be careful...

I know, I know... may ibang klase akong pakikitungo sa mga tao at parati ako na-mimisunderstood... oo na gets ko na... mag-iingat na po ako. Hehe... salamat sa mga advise.

KAMPAY!!!!!